Βέβαια το ελεύθερα είναι κάτι σχετικό, γιατί οι τιμές των καινούργιων αυτοκινήτων, κινούνται σε δυσθεώρητα επίπεδα. Ενδεικτικό είναι πως τα μοντέλα της Peugeot, που εισάγονταν και πριν στη χώρα, ξεκινούν από τις 90.000 δολάρια και καταλήγουν στις 200.000 για το 508. Ένα Peugeot δηλαδή κοστίζει στη Κούβα όσο μια Ferrari στην Ευρώπη, ενώ αν βάλει κανείς στην εξίσωση πως ο μέσος, επίσημος μισθός ενός δημοσίου υπαλλήλου είναι 30 με 40 δολάρια, τότε το ταπεινό Peugeot κοστίζει αναλογικά όσο ένα από τα γιοτ του Αμπράμοβιτς.
Φυσικά ανάλογα διαμορφώνονται και οι τιμές των μεταχειρισμένων που έχουν κατασκευαστεί μετά το 1959 και η πώλησή τους απελευθερώθηκε πριν από περίπου 2 χρόνια. Σε μια από τις κρατικές αντιπροσωπείες στην Αβάνα π.χ. υπάρχει ένα VW Polo του 2007 με τιμή 25.000 δολάρια...
Το συμπεραίνει κανείς από τα παραπάνω; Πολύ απλά πως δεν υπάρχει καμία ανησυχία για το τοπικό χρώμα που δημιουργούν οι αρχαίες αμερικάνικες λιμουζίνες, κάμπριο και κουπέ στους δρόμους της Αβάνας αλλά και των άλλων μεγάλων πόλεων: δεν πρόκειται να εκλείψει γρήγορα, από τη στιγμή που παρά την άρση της απαγόρευσης οι Κουβανοί εξακολουθούν να βλέπουν τα καινούργια αυτοκίνητα όχι μόνο με τα κιάλια αλλά με τηλεσκόπιο...
