Σόφια Τολστάγια
Ο γάμος της Σόφιας Μπερς με τον κόμη Λέοντα Τολστόι, που κράτησε 48 χρόνια και τον βοήθησε να γράψει τα αριστουργήματα "Πόλεμος και Ειρήνη" και "Άννα Καρένινα", ξεκίνησε με την παραίτηση του Τολστόι από τις συνήθειες της νεότητάς του. Διακεκριμένος συγγραφέας, ήρωας της πολιορκίας της Σεβαστούπολης, ο Τολστόι υπήρξε επίσης πότης, χαρτοπαίκτης και γυναικάς. Εξομολογήθηκε τα πάντα στη Σοφία, υποσχόμενος ότι "δεν θα 'χω καμία γυναίκα στο χωριό μας, πλην σπανίων περιπτώσεων, απροσδόκητων και αναπόφευκτων".
Ο Τολστόι συνέχιζε να απευθύνει στην γυναίκα του μακροσκελείς ερωτικές επιστολές, όμως είχε ήδη αρχίσει να μεταστρέφεται σε αρνητή του θεσμού της οικογένειας και της ιδιοκτησίας. "Δεν μπορώ να προσδιορίσω το πότε αποστασιοποιηθήκαμε, αλλά δεν είχα την δύναμη να ακολουθήσω την διδασκαλία του", έγραψε η Σόφια. Τελικά, κατά την "προέλαση" της κατάθλιψής του, ο Τολστόι περιπλανήθηκε μακριά απ' το κτήμα του. Η Σόφια πρόλαβε τον Λέοντα σ' έναν μικρό σιδηροδρομικό σταθμό, να είναι ξαπλωμένος, ετοιμοθάνατος, μόνο και μόνο για να παρασταθεί στις τελευταίες στιγμές του άντρα της. Η θέλησή της να ολοκληρώσει την έκδοση των απάντων του Τολστόι, βοήθησε την Σόφια να ξεπεράσει το πένθος. "Ελπίζω οι άλλοι να είναι επιεικείς με κάποιαν που υπήρξε τόσο αδύναμη στον ρόλο της συζύγου ενός ιδιοφυούς, πραγματικά μεγάλου ανδρός", έγραψε.
Άννα Ντοστογιέφσκαγια
Ο Ντοστογιέφσκι έκανε πρόταση γάμου στην στενογράφο του, την εικοσάχρονη Άννα Σίτκινα, μόλις έναν μήνα μετά την πρώτη τους συνάντηση, ενός μήνα εντατικής δουλειάς. Σε διάστημα 25 ημερών η Άννα τον βοήθησε να ολοκληρώσει την τελευταία του παραγγελία , τον "Παίκτη", και να διατηρήσει τα δικαιώματα όλων των έργων του, διεκδικούμενων από έναν άπληστο εκδότη.
Ήταν ένα επίτευγμα απολύτως οφειλόμενο στην αγάπη."Η καρδιά μου ξεχείλιζε από τρυφερότητα για τον Ντοστογιέφσκι, που επιβίωσε από την κόλαση της εξορίας. Ονειρευόμουν να βοηθήσω τον άνθρωπο, τις νουβέλες του οποίου θαύμαζα τόσο πολύ", έγραψε η Άννα στις αναμνήσεις της. Στο πρόσωπό της, ο απογοητευμένος 45χρονος συγγραφέας βρήκε την γυναίκα που θα αφοσιωνόταν αποκλειστικά σ' αυτόν και στο έργο του.
Όπως ο ήρωας του μυθιστορήματός του, ο Ντοστογιέφσκι υπήρξε παθιασμένος χαρτοπαίκτης. Μετά το γάμο, η οικογένεια έπρεπε να εγκαταλείψει τη Ρωσία, επειδή οι δανειστές του τον κυνηγούσαν για τα χρέη του. Παρόλα αυτά συνέχισε τον τζόγο στην Ευρώπη, μέχρι του σημείου να ποντάρει τα κοσμήματα και τα ενδύματα της συζύγου του. Η Άννα αντιμετώπισε το πάθος του ως πάθηση κι όχι ως βίτσιο. Κάποια στιγμή του εμπιστεύθηκε τις τελευταίες τους, προς επιβίωση, οικογενειακές οικονομίες, έχοντας ήδη μια κορούλα. Η αφοπλιστική ειλικρίνεια αυτής της πράξης έκανε τον Ντοστογιέφσκι να κατανοήσει ότι η Άννα ήταν " δυνατότερη και στερεότερη απ' ότι νόμιζε". Έχασε τα χρήματα, έδωσε όμως δυο όρκους στην γυναίκα του: Να μην ξαναπαίξει και να την κάνει ευτυχισμένη. Κράτησε και τους δυο.
Τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι γράφτηκαν με την βοήθεια της Άννας ως γραμματέως και συντρόφου, που έδειχνε συμπάθεια απεριόριστη για τους χαρακτήρες τους, κλαίγοντας καμιά φορά κατά την υπαγόρευση. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του συγγραφέα, η οικογένεια υπερέβη τελικά τις βιοτικές δυσκολίες, χάρη στην Άννα κατά κύριο λόγο, που διαχειρίστηκε τις οικονομικές τους υποθέσεις. Ο θάνατός του δεν σήμανε και το τέλος για την αγάπη της, αφού αφιερώθηκε στην δημοσίευση των έργων του και την επιμέλεια του μουσείου του συγγραφέα. Δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ, απαντώντας με ειρωνεία: "Ποιόν άλλο θα μπορούσα να παντρευτώ μετά τον Ντοστογιέφσκι; Ίσως τον Τολστόι;"
Βέρα Ναμπόκοβα
Η Βέρα Σλόνιμ παντρεύτηκε τον Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, έναν υποσχόμενο συγγραφέα του οποίου την ποίηση ήδη θαύμαζε, στο Βερολίνο το 1925. Και οι δυο -κόρη εβραίου νομικού και γιος διακεκριμένου ρώσου πολιτικού- είχαν αφήσει την κομμουνιστική Ρωσία, πρώτα για την Γερμανία, και κατόπιν για την Γαλλία και της ΗΠΑ. Ο γάμος τους υπήρξε ως ιστορία ενός δεσμού τόσο σπάνιου, σε βαθμό ενόχλησης για τους οικείους του Ναμπόκοφ. Εδειχνε τυφλή εμπιστοσύνη στη Βέρα. Εκείνη επικοινωνούσε με τους εκδότες εκ μέρους του και απαντούσε στα τηλεφωνήματά του. Μέχρι που κρατούσαν το κοινό τους ημερολόγιο στο ίδιο τετράδιο.
Οι δημόσιες εμφανίσεις των Ναμπόκοφ-σύμφωνα με το Η Ρωσία Τώρα, ήταν αποκλειστικά από κοινού. Κατά την διάρκεια της καθηγεσίας του στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, στις παραδόσεις του περί της ρωσικής Λογοτεχνίας, η Βέρα πάντα καθόταν δίπλα του. Τόσο αχώριστοι ήταν, που κυκλοφορούσε η φήμη ότι η Βέρα έκρυβε πιστόλι στην τσάντα της, ώστε να προστατέψει τον Ναμπόκοφ σε ρόλο σωματοφύλακα. Το φιλικό κουτσομπολιό έλεγε ότι η Βέρα είναι που γράφει αντί για τον Βλαντιμίρ. Γιατί αυτή πάντα βρισκόταν μπροστά στη γραφομηχανή, ενώ ο ίδιος έγραφε παντού εκτός του γραφείου του. Στο μπάνιο, το κρεβάτι, το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. "Το αυτοκίνητο είναι το μόνο μέρος στην Αμερική με ησυχία", έλεγε ο Ναμπόκοφ. Η Βέρα, που εκτελούσε επίσης χρέη οδηγού, συνήθιζε να τον πηγαίνει βαθιά στο δάσος και να τον αφήνει εκεί μόνο του να γράψει.
