βοηθά όσους τρώνε τα νύχια τους να καταπολεμήσουν το άγχος τους, το οποίο σχετίζεται με βιώματα της παιδικής ηλικίας.
Οι ειδικοί θεωρούν ότι ότι η ονυχοφαγία είναι η πιο ήπια μορφή ακρωτηριασμού του εαυτού μας, και αποτελεί σύμπτωμα μιας υποβόσκουσας αγχώδους συναισθηματικής διαταραχής.
Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, η ονυχοφαγία σχετίζεται με παλινδρόμηση στο στοματικό στάδιο ανάπτυξης κατά το οποίο η ευχαρίστηση προσφέρεται μέσω του στόματος, και το φάγωμα των νυχιών παραλληλίζεται με τη φάση του θηλασμού. Είναι μία διέξοδος στο στρες, όπως, χρησιμεύει η πιπίλα σε ένα μωρό.
Η ονυχοφαγία στα παιδιά εμφανίζεται σε συνθήκες πίεσης και ψυχαναγκασμού από το οικογενειακό περιβάλλον και οι γονείς δε θα πρέπει να μαλώνουν τα παιδιά γι αυτό το λόγο, αλλά να παρατηρούν διακριτικά πότε το παιδί τρώει τα νύχια του και τότε να του ζητούν να ασχοληθει με κάτι άλλο. Η συζητηση σε στιγμές που το παιδί δεν τρώει τα νύχια του, είναι πολύ ανακουφιστική για το παιδί.
Για τους ενήλικες υπάρχουν κάποιοι πρακτικοί τρόποι αντιμετώπισης (η επάλειψη των νυχιών με πικρό υγρό, το βάψιμο των νυχιών κ.λπ.), που μπορεί να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να εντοπιστούν και να αντιμετωπιστούν οι αιτίες που προκάλεσαν το σύμπτωμα. Δηλαδή το άγχος και η πίεση.
