Αλλάζουν τα επίπεδα των ανδρικών ορμονών στην ηλικία των 50;
Στην ηλικία των 45 – 50 χρόνων τα επίπεδα των ανδρικών ορμονών (ανδρογόνα και τεστοστερόνη) σημειώνουν μεγάλη πτώση, πέφτουν κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα. Σε αντίθεση με τις γυναίκες, στις οποίες τα αποθέματα των ορμονών εξαντλούνται, στους άνδρες τα επίπεδα των ορμονών απλώς μειώνονται. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με τον ίδιο ρυθμό και στον ίδιο βαθμό σε όλους τους άνδρες. Ο ιατρικός όρος για αυτή τη φάση του άνδρα είναι ανδρόπαυση.
Μιλήστε μας για την ανδρόπαυση.
Με τον όρο αυτό η ιατρική κοινότητα θέλησε να εκφράσει την αντιστοιχία του συνδρόμου που στη γυναίκα είναι γνωστή σαν εμμηνόπαυση. Στην κυριολεξία ο όρος παραπέμπει στην αναστολή παραγωγής των ανδρογόνων που είναι οι κυρίαρχες ορμόνες στον άνδρα σε σχέση με τα οιστρογόνα που αφορούν τις γυναίκες, αλλά και σε ανάλογες καταστάσεις που περιγράφονται στη γυναικεία κλιμακτήριο και που είναι γνωστές σε όλες τις γυναίκες για τα εντυπωσιακά και σημαντικά συμπτώματα που την συνοδεύουν.
Πώς εκδηλώνεται στους άνδρες;
Στον άνδρα δεν υπάρχουν τόσο δραματικές αλλαγές στη συμπτωματολογία όσο σε εκείνη των γυναικών στην εμμηνόπαυση αλλά και δεν τεκμηριώνονται με την πτώση των ορμονών που συνοδεύει τις γυναίκες. Τα βασικά συμπτώματα που περιγράφονται είναι τα εξής: Μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας, Εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας, Μόνιμη κόπωση, Εφίδρωση και Εξάψεις, Εκνευρισμός, Άγχος, Μελαγχολία, Δυσκολία συγκέντρωσης, Μείωση της μυϊκής μάζας, Μείωση της οστικής πυκνότητας, Μείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Ωστόσο, όλα αυτά δεν είναι εύκολο να αντικειμενικοποιηθούν και να καταμετρηθούν με τη μορφή αξιόπιστων εξετάσεων και κριτηρίων, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστεί ένας άνδρας με το σύνδρομο αυτό. Πάντως, είναι προφανές πως η γήρανση και η ανδρόπαυση αφορούν πολλά συστήματα του ανθρώπου όπως το καρδιαγγειακό, το αναπαραγωγικό, τη σεξουαλικότητα, τη μυϊκή και την οστική λειτουργία.
Πώς το βιώνουν συνήθως οι άνδρες;
H ανδρόπαυση ταυτίζεται πολλές φορές με τη μείωση της σεξουαλικότητας και της απόδοσης του άνδρα αλλά και με την ψυχολογική του κατάσταση που είναι αρκετά διαφορετική (είναι πιο κουρασμένος, πιο εκνευρισμένος).
Μπορεί να αντιμετωπιστεί με λήψη ορμονών όπως γίνεται στο γυναικείο φύλο;
Η τάση σήμερα της επιστημονικής κοινότητας είναι να δημιουργήσει θεραπείες υποκατάστασης της ανδρογονικής αυτής μείωσης για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής του γηράσκοντα άνδρα. Ωστόσο, δεν έχει ακόμη καταλήξει εάν θα πρέπει να κάνουν άφοβα ορμονική υποκατάσταση με τεστοστερόνη τόσο οι νεότεροι όσο και οι μεγαλύτεροι άνδρες που παρουσιάζουν έλλειμμα ανδρογόνων, διότι αφενός μεν δεν έχουν γίνει μεγάλες κλινικές μελέτες, αφετέρου η λήψη τεστοστερόνης ενοχοποιείται για καρκίνο του προστάτη, καρδιαγγειακά επεισόδια κα. Σε αυτό που συμφωνούν όλοι οι ειδικοί είναι ότι η τεστοστερόνη θα πρέπει να χορηγείται μόνο αν το κρίνει απαραίτητο ο γιατρός, πάντοτε με αυστηρές προϋποθέσεις και αφού πρώτα ενημερώσει τον ασθενή για τα υπέρ και τα κατά της θεραπείας.
Καταλήγοντας πρέπει να πούμε ότι ανδρόπαυση κι εμμηνόπαυση δεν είναι όροι ευνουχιστικοί και περιοριστικοί για τα δυο φύλα αλλά δείχνουν συνέχιση της ζωής με επίγνωση των δυσκολιών και των εφεδρειών μας.
