Αυτό τουλάχιστον πραγματεύεται σε ανάλυση του το περιοδικό TIME, επικαλούμενο πληροφορίες από το βιβλίο «Ανακαλύπτοντας ξανά την Φιλανθρωπία» του Ερικ Φρίντμαν. Υποστηρίζει πως οι πλούσιοι συνηθίζουν να κάνουν δωρεές, οι οποίες κατά τα 3/4 πηγαίνουν σε οργανισμούς, αλλά προσφέρουν ελάχιστα στο κοινωνικό σύνολο που έχει ανάγκη, με κύρια επιδίωξη το προσωπικό συμφέρον.
«Τα Χρονικά της Φιλανθρωπίας, δημοσιεύουν μια ετήσια λίστα των φιλανθρωπικών δωρεών ενός εκατομμυρίου δολαρίων και πάνω. Το 2012, έγιναν 95 τέτοιες δωρεές και οι 75 πήγαν σε αμφισβητήσιμες κατηγορίες. Η λίστα του 2013 θα βγει τον Φεβρουάριο και αναμένεται να έχει τα ίδια αποτελέσματα. Στην πιο πρόσφατη λίστα έγιναν οι ακόλουθες δωρεές:
21δωρεές του ενός εκατ. δολαρίων και παραπάνω (ποσοστό 21%), δόθηκαν για καλές τέχνες, μουσεία, σπορ, διατήρηση ιστορικών έργων, ή σε οργανισμούς που δίνουν έμφαση σε αυτούς τους τομείς.
37 δωρεές του ενός εκατ. δολαρίων και παραπάνω (39%) πήγαν σε κολέγια και πανεπιστήμια.
15 δωρεές του ενός εκατ. δολαρίων και παραπάνω, πήγαν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα που ασχολούνται με την υγεία, ή σε νοσοκομεία του ανεπτυγμένου κόσμου».
Με αφορμή αυτά τα στοιχεία, το Time κατακεραυνώνει τους πλούσιους γράφοντας: «Πού είναι οι δωρεές για την αντιμετώπιση των κουνουπιών, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ελονοσία στον λιγότερο αναπτυγμένο κόσμο, ή για την παροχή καθαρού νερού, ή για να εφαρμοστούν βασικές ιατρικές πρόοδοι οι οποίες θα αλλάξουν τις ζωές πολλών; Πού είναι τα μεγάλα δώρα για την πρόληψη ασθενειών και να προωθηθεί η βιωσιμότητα και η χρηματοδότηση μικρών επιχειρήσεων στις φτωχές περιοχές;».
Στην κατακλείδα του άρθρου υπάρχει μια ευθεία επίθεση προς τους «Κροίσους»: «Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα εκδοχή της φιλανθρωπίας. Σίγουρα, τα πιο πιεστικά προβλήματα του κόσμου δεν αγγίζουν ανθρώπους που έχουν να δώσουν πολλά χρήματα. Είναι πιθανό ότι πρέπει να εμβαθύνουν για να νιώσουν την αίσθηση της ανάγκης. Αλλά εάν δεν κέρδιζαν συγκινητικές ευχαριστίες ή εάν δεν έβλεπαν τα ονόματα τους σε ένα κτίριο θα έδιναν τόσο γενναιόδωρα; Δεν θα έπρεπε η έννοια του να δίνουμε για βοήθεια να μας κάνει να νιώθουμε χαρά ακόμη και εάν κοστίσει μερικές ανέσεις; Μήπως πρέπει να αφήσουν τις τέχνες και το Χάρβαρντ μέχρι να καταπολεμήσουμε τα κουνούπια;».
