- Είναι διαφορετικό το προφίλ των ανθρώπων που εθίζονται σε ουσίες και οινοπνευματώδη,σε σύγκριση με το προφίλ του μέσου ανθρώπου;
Σίγουρα υπάρχει ένα διαφορετικό προφίλ. Καταρχάς,όσοι είναι χρήστες μίας νόμιμης ουσίας όπως είναι το αλκοόλ έχουν διαφορετικό το προφίλ από τους ανθρώπους που είναι χρήστες σε μία παράνομη ουσία.
- Ποιο είναι το προφίλ του ανθρώπου που ενδέχεται να εθιστεί στο αλκοόλ;
Ο άνθρωπος που εθίζεται στο αλκοόλ είναι ένας άνθρωπος φοβισμένος, ενοχικός, καταθλιπτικός, αλλά ένας άνθρωπος που δεν έχει μάθει να ζει στα άκρα. Διότι προσπαθεί κρυφά να κάνει ό,τι κάνει και ο αλκοολισμός είναι κάτι που αποκαλύπτεται μετά από πάρα πολλά χρόνια. Και αυτό είναι το «ύπουλο» στοιχείο της συγκεκριμένης εξάρτησης.
- Ποιος είναι ο ορισμός της εξάρτησης του αλκοολισμού;
Το κύριο στοιχείο στον αλκοολισμό δεν είναι η συχνότητα της κατανάλωσης αλκοόλ όπως θεωρούν πολλοί αλλά σχετίζεται με τον ρόλο που έχει το αλκοόλ στην ζωή του ατόμου. Δεν είναι τόσο η ποσότητα ή η συχνότητα όσο η λειτουργία της ουσίας. Δηλαδή,κάποιος μπορεί να πίνει μόνο κάθε Σαββατοκύριακο αλλά να είναι αλκοολικός. Τοκυρίαρχο είναι ότι χρειάζεται την ουσία για να κάνει οπωσδήποτε κάτι, σεξ, διακοπές, βόλτα κα. Στην εξάρτηση υπάρχει η τριγωνοποίηση των σχέσεων: εγώ, ο άλλος και η ουσία.
Σε ό,τι αφορά τους χρήστες άλλων ουσιών, πλην αλκοόλ, υπάρχει και ένα στοιχείο παρανομίας. Γι' αυτό και λέμε πολύ συχνά, εμείς που είμαστε σε αυτό το χώρο της απεξάρτησης πολλά χρόνια, ότι είναι επικίνδυνες οι φωνές περί νομιμοποιήσεων, διότι εάν νομιμοποιήσουμε μία ουσία, την κάνναβη π.χ , τότε ο άνθρωπος που παίρνει την ουσία θα εξαρτηθεί από μία άλλη παράνομη ουσία.
- Τι είναι αυτό που ικανοποιεί τον χρήστη της παράνομης ουσίας;
Η παρανομία έχει πάντα ένα στοιχείο ρίσκου και παντοδυναμίας. Γι’ αυτό και στην απεξάρτηση παίζει ρόλο ο πατέρας. Επειδή ο πατέρας είναι και ο νόμος μέσα σε ένα σπίτι. Και δεν είναι το θέμα να είναι αυστηρός ή μαλακός, αλλά πόσο οριοθετημένος είναι, πόσο λέει κάτι και αυτό το τηρεί.
- Πώς χτίζεται η καλή επικοινωνία μεταξύ γονιών και παιδιών;
Χρειάζεται μια καλή επικοινωνία που πρέπει να χτιστεί μέσα από τον ρόλο πατέρα και παιδιού,όχι πατέρα - φίλου. Κι αυτό θεωρώ ότι είναι το μεγάλο σφάλμα της γενιάς μας, ότι γίναμε φίλοι με τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας έχουν φίλους, πατεράδες δεν έχουν.
Στέλιος Κρασανάκης, ψυχίατρος
