ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ:
Στο ιστορικό μωσαϊκό του βιβλίου συνυπάρχουν οι πολυανδρικές φυλές της Κίνας και οι ομοφυλοφιλικές τελετουργίες της Νέας Γουινέας...
Οι γυναίκες των χαρεμιών της Αραβίας και οι πολλαπλοί σύζυγοι του Θιβέτ...
Οι πόρνες της Αμερικής και οι γκέισες της Ιαπωνίας...
Οι δάσκαλοι του ινδικού ερωτισμού και οι ομαδικοί γάμοι του Κονγκό...
Οιι αστικές οικογένειες και τα αμφιφυλόφιλα τρίο...
Οι μηχανές ηδονής και οι ερωτικές χίμαιρες...
Όλες και όλοι τρέφουν την πιο υψηλή ανθρώπινη φιλοδοξία, στην πραγματικότητα την πιο επαναστατική:
Να ξεπεράσουν τον εαυτό τους για να φτάσουν το ιδεώδες, το να αρέσουν στον άλλο ώστε να αρέσουν στον εαυτό τους, ώστε να αγαπηθούν.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ:
Ο Γάλλος οικονομολόγος και συγγραφέας Ζακ Αταλί γεννήθηκε στην Αλγερία το 1943.
Διετέλεσε σύμβουλος του προέδρου Μιτεράν, καθώς και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης.
Είναι ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους δημοσιολόγους, με βιβλία μεταφρασμένα σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες.
Έχει ασχοληθεί με τη συγγραφή πολιτικών και οικονομικών βιβλίων, βιογραφιών, θεατρικών έργων, αναμνήσεων, ιστοριών για παιδιά και μυθιστορημάτων.
Τον Μάιο του 2008 το περιοδικό "Foreign Policy Magazine" τον κατέταξε στους 100 σημαντικότερους ενεργούς διανοούμενους στον κόσμο.
ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Σεξ, σεξ, σεξ! Τι πιο φυσικό; Κι όμως όχι. Ακόμη κι όταν εμφανίζονται ως «φυσικές», οι σεξουαλικές μας αντιλήψεις και πρακτικές διαμεσολαβούνταιαπό κι εγγράφονται σε κοινωνικές σχέσεις και σχέσεις εξουσίας.
Μπορεί βέβαια να υπάρχει μια βιολογική διάσταση –οι ορμές– αλλά το πώς αυτή θα εκφραστεί δεν έχει καμία σχέση με τη βιολογία.
Είναι ο λόγος για τον οποίο επιστημονικά γίνεται λόγος για κοινωνικό φύλο (gender) κι έμφυλες σχέσεις: τι σημαίνει «άντρας», «γυναίκα» κι άλλες εκδοχές του έμφυλου εαυτού δεν είναι κάτι ούτε σταθερό, ούτε αυτονόητο, αλλά αποκτά νόημα μόνο σε συγκεκριμένα πολιτισμικά συμφραζόμενα. Έτσι, δεν υπάρχει κάποιο καθολικό πρότυπο σεξουαλικότητας, αλλά ποικίλες σεξουαλικές συμπεριφορές που μεταβάλλονται από κοινωνία σε κοινωνία κι από εποχή σε εποχή.
Για παράδειγμα, η σύνδεση της σεξουαλικότητας με το συναίσθημα και την απόλαυση είναι χαρακτηριστικά κυρίως της νεώτερης εποχής, με την έννοια ότι στις παραδοσιακές κοινωνίες η διευθέτηση των σεξουαλικών σχέσεων, οι οποίες ασκούνται στο πλαίσιο του έγγαμου βίου, λαμβάνει υπόψη άλλες μέριμνες: την οικονομική διασφάλιση της οικογένειας και την ανάγκη να υπάρξουν απόγονοι και ταυτόχρονα την ομαλή αναπαραγωγή των σχέσεων της κοινότητας.
Είναι λόγοι σχετικοί με τους όρους κοινωνικής συμβίωσης που εξηγούν γιατί, ας πούμε, στις μέρες μας η πολυγυνία εξακολουθεί να παραμένει νόμιμη ή έστω ανεκτή σχεδόν στο 1/3 του κόσμου (σε κράτη, κυρίως μουσουλμανικά, της Αφρικής, της Ασίας, της Νότιας Αμερικής) και η πολυανδρία είναι σε ισχύ σε περιοχές της Μογγολίας, του Θιβέτ, της Ινδίας, της Βραζιλίας κι αλλού. Ενώ η μονογαμία στη Δύση εγκαθιδρύεται ως κυρίαρχο μοντέλο από τον 11ο αιώνα, όταν η Χριστιανική Εκκλησία ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο στις ζωές των ανθρώπων και η ανάπτυξη των πόλεων επιβάλλει νέα πρότυπα (για μια συνοπτική παρουσίαση των πολλαπλών εκδοχών του φαινομένου βλ. «Η ιστορία του έρωτα»).[...]
Ο Ζακ Αταλί οραματίζεται μια εποχή πολύ-ερωτική, κατά την οποία ο καθένας θα συνάπτει ελεύθερα σεξουαλικές και συναισθηματικές σχέσεις με όσα άτομα επιθυμεί και, στην περίπτωση των σταθερών δεσμών, κάνει λόγο για «πολύ-οικογένεια», όπου ο καθένας θα ανήκει ανοιχτά σε πολλές οικογένειες. Ήδη, πάντως, από το 2005 οι Βίκτορ και Μπιάνκα ντε Μπρέιν, παντρεμένο ζευγάρι Ολλανδών, συνήψαν ερωτικό δεσμό από κοινού με την Μίριαμ, τον οποίο κατόπιν επισημοποίησαν ενώπιον συμβολαιογράφου και που η ολλανδική νομοθεσία αναγνώρισε! (βλ. «Η ιστορία του έρωτα»). [του Σωτήρη Βανδώρου. Μπορείτε να το αναγνώσετε ολόκληρο στη διεύθυνση].
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Η ιστορία του έρωτα
Ζακ Αταλί
μετάφραση:Κλαιρ Νεβέ, Εύη Σιούγγαρη
Μεταίχμιο
