Αν παρομοιάζαμε το Διαδίκτυο με έναν ωκεανό πληροφοριών, τότε το τυπική καθημερινή περιήγηση που κάνουμε
, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια βόλτα στην επιφάνεια του νερού. Φυσικά, υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες που μπορούμε να συλλέξουμε με μια βόλτα σε ιστοσελίδες «φιλικές» προς τις γνωστές μηχανές αναζήτησης. Ομως όσα «κρύβονται» στο... βάθος αυτού του ωκεανού, γνωστό ως Deep Web, είναι πολλά περισσότερα και πολύ πιο μυστήρια από αυτά που βλέπουμε συνήθως.
Οπως ακριβώς και στη θάλασσα, έτσι και στο Διαδίκτυο, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε εύκολα να ανακαλύψουμε. Οπως λοιπόν, όταν ένας επίδοξος ψαράς αλιεύει κάποιο πλάσμα που δεν έχει αντικρίσει ξανά και σε χρόνο dt η είδηση της ανακάλυψής του κάνει το γύρω του κόσμου, έτσι και όταν κάποιος καταφέρνει να βγάλει μια πληροφορία από το Deep Web στην... επιφάνεια, προκαλείται σάλος.
Είναι λογικό το μέγεθος του επιφανειακού Διαδικτύου να μην συγκρίνεται ούτε κατά διάνοια με αυτό του Deep Web. Για την ακρίβεια, αν το χωρίζαμε σε δύο μέρη, το γνωστό και το άγνωστο, τότε τα δύο κομμάτια θα ήταν πολύ άνισα. Το επιφανειακό Διαδίκτυο περιέχει μόνο το μικρό 4% των πληροφοριών, ενώ το υπόλοιπο 96% ανήκει στον βαθύ ιστό.
Το τεράστιο μέγεθος των πληροφοριών αυτών βρίσκεται σε παραπάνω από 300.000 «κρυμμένες» ιστοσελίδες. Η κάθε μια από αυτές έχει το δικό της... μυστήριο λόγο ύπαρξης. Προφανώς η ύπαρξη του Deep Web δεν είναι και πολύ αθώα, καθώς οι προγραμματιστές μόνο τυχαία δεν κρύβουν τις πληροφορίες των σελίδων τους από το ευρύ κοινό. Κλασσικά παραδείγματα κακής χρήσης του «βυθού» του διαδικτύου είναι η αναζήτηση παιδικής πορνογραφίας αλλά και η αγορά ναρκωτικών και όπλων.
Οι ιστοσελίδες του Deep Web, πέρα από το ότι δεν ανιχνεύονται από τις κλασσικές μηχανές αναζήτησης, όπως για παράδειγμα το Google, παρουσιάζουν το περιεχόμενό τους σε μορφή που δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμη. Δηλαδή, οι εικόνες αλλά ακόμα και τα κείμενα που θα βρει κάποιος σε μια τέτοια σελίδα δεν θα μπορούν να «διαβαστούν» χωρίς τη χρήση κάποιου ειδικού προγράμματος.
Ολο αυτό το κρυφό κομμάτι του διαδικτύου σίγουρα προκαλεί εντύπωση στους περισσότερους από εμάς που μπορούμε να το γνωρίσουμε μόνο... θεωρητικά. Ο χώρος αυτός όμως, επειδή ακριβώς είναι πολύ δύσκολα προσβάσιμος, είναι αντίστοιχα και πολύ επικίνδυνος. Φυσικά, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι προηγούνται σε τεχνογνωσία από τους περισσότερους και θα έχουν το επισφαλές προνόμιο να κινούνται στα... βαθιά νερά του διαδικτύου.
, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια βόλτα στην επιφάνεια του νερού. Φυσικά, υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες που μπορούμε να συλλέξουμε με μια βόλτα σε ιστοσελίδες «φιλικές» προς τις γνωστές μηχανές αναζήτησης. Ομως όσα «κρύβονται» στο... βάθος αυτού του ωκεανού, γνωστό ως Deep Web, είναι πολλά περισσότερα και πολύ πιο μυστήρια από αυτά που βλέπουμε συνήθως.
Οπως ακριβώς και στη θάλασσα, έτσι και στο Διαδίκτυο, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε εύκολα να ανακαλύψουμε. Οπως λοιπόν, όταν ένας επίδοξος ψαράς αλιεύει κάποιο πλάσμα που δεν έχει αντικρίσει ξανά και σε χρόνο dt η είδηση της ανακάλυψής του κάνει το γύρω του κόσμου, έτσι και όταν κάποιος καταφέρνει να βγάλει μια πληροφορία από το Deep Web στην... επιφάνεια, προκαλείται σάλος.
Είναι λογικό το μέγεθος του επιφανειακού Διαδικτύου να μην συγκρίνεται ούτε κατά διάνοια με αυτό του Deep Web. Για την ακρίβεια, αν το χωρίζαμε σε δύο μέρη, το γνωστό και το άγνωστο, τότε τα δύο κομμάτια θα ήταν πολύ άνισα. Το επιφανειακό Διαδίκτυο περιέχει μόνο το μικρό 4% των πληροφοριών, ενώ το υπόλοιπο 96% ανήκει στον βαθύ ιστό.
Το τεράστιο μέγεθος των πληροφοριών αυτών βρίσκεται σε παραπάνω από 300.000 «κρυμμένες» ιστοσελίδες. Η κάθε μια από αυτές έχει το δικό της... μυστήριο λόγο ύπαρξης. Προφανώς η ύπαρξη του Deep Web δεν είναι και πολύ αθώα, καθώς οι προγραμματιστές μόνο τυχαία δεν κρύβουν τις πληροφορίες των σελίδων τους από το ευρύ κοινό. Κλασσικά παραδείγματα κακής χρήσης του «βυθού» του διαδικτύου είναι η αναζήτηση παιδικής πορνογραφίας αλλά και η αγορά ναρκωτικών και όπλων.
Οι ιστοσελίδες του Deep Web, πέρα από το ότι δεν ανιχνεύονται από τις κλασσικές μηχανές αναζήτησης, όπως για παράδειγμα το Google, παρουσιάζουν το περιεχόμενό τους σε μορφή που δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμη. Δηλαδή, οι εικόνες αλλά ακόμα και τα κείμενα που θα βρει κάποιος σε μια τέτοια σελίδα δεν θα μπορούν να «διαβαστούν» χωρίς τη χρήση κάποιου ειδικού προγράμματος.
Ολο αυτό το κρυφό κομμάτι του διαδικτύου σίγουρα προκαλεί εντύπωση στους περισσότερους από εμάς που μπορούμε να το γνωρίσουμε μόνο... θεωρητικά. Ο χώρος αυτός όμως, επειδή ακριβώς είναι πολύ δύσκολα προσβάσιμος, είναι αντίστοιχα και πολύ επικίνδυνος. Φυσικά, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι προηγούνται σε τεχνογνωσία από τους περισσότερους και θα έχουν το επισφαλές προνόμιο να κινούνται στα... βαθιά νερά του διαδικτύου.