Προκαλούν συγκίνηση και χαρά. Είναι ο λόγος που οι άνθρωποι συνεχίζουν να πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη και το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Αληθινές ιστορίες που δίνουν ένα μάθημα αγάπης και αλληλεγγύης.1. Ολόκληρη πόλη γιορτάζει νωρίτερα τα Χριστούγεννα για ένα άρρωστο αγοράκι
Η πόλη Port Clinton φέτος γιόρτασε νωρίτερα τα Χριστούγεννα. Ο Devin Kohlman, ένα 13χρονο αγόρι, που πεθαίνει από μία επιθετική μορφή καρκίνου του εγκεφάλου, είχε σαν τελευταία του ευχή να προλάβει να κάνει Χριστούγεννα άλλον ένα χρόνο. Έτσι, ολόκληρη η πόλη κινητοποιήθηκε, ώστε να πραγματοποιήσει την ευχή του.
Τι και αν ήταν τέλη Οκτώβρη; Όλοι οι κάτοικοι της πόλης συγκεντρώθηκαν φέρνοντας ο καθένας ότι στολίδια είχε, για να διακοσμηθούν οι δρόμοι του Port Clinton. Χριστουγεννιάτικα φωτάκια έλαμπαν παντού, ενώ ο Devin μπορούσε να δει από το παράθυρό του μία ολόκληρη «χειμερινή χώρα των θαυμάτων». Μάλιστα, στο πάνω μέρος του πάρκου υπήρχε ένα μεγάλο αστέρι που έγραφε «Καλά Χριστούγεννα Ντέβιν».
Ο δήμαρχος της πόλης δώρισε ένα χριστουγεννιάτικο δένδρο, ενώ εκατοντάδες γείτονες του αγοριού, ντυμένοι ανάλογα, συγκεντρώθηκαν κάτω από το παράθυρό του για να του τραγουδήσουν τα κάλαντα.
«Είμαι πολύ χαρούμενος που όλοι ήρθαν εδώ, γιατί πιθανόν ο Ντέβιν τώρα κάθεται και μας κοιτά με ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Είναι χαρούμενος που είμαστε όλοι εδώ», είπε ένας από τους συμμαθητές του.
Μία μέρα νωρίτερα, ο 13χρονος είχε μεταφερθεί στο σπίτι του, ακολουθούμενος από μία μεγάλη παρέλαση, στην οποία συμμετείχαν πολίτες, αστυνομικοί, πυροσβέστες και περισσότερα από 100 οχήματα. Μία κίνηση ανθρωπιάς που έδωσε στον Devin χαρά, αφού η ευχή του βγήκε αληθινή.
Δυστυχώς ο μικρός Ντέβιν πέθανε λίγες μέρες μετά..
2. Αεροπορική εταιρεία δίνει στους επιβάτες της τα δώρα που θέλουν για τα Χριστούγεννα
Ίσως ήταν η καλύτερη πτήση της ζωής τους. Ο λόγος για τους επιβάτες δύο πτήσεων της εταιρείας WestJet, που τον περασμένο μήνα είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν με τον Άγιο Βασίλη προτού επιβιβαστούν και να του πουν τι δώρο ήθελαν για τα Χριστούγεννα. Μέχρι η πτήση να φτάσει στον προορισμό της, τα δώρα είχαν αγοραστεί, τυλιχθεί και τοποθετηθεί στον ιμάντα αποσκευών.
Οι πτήσεις έφυγαν από τα αεροδρόμια του Τορόντο και Χάμιλτον για το Κάλγκαρι. Πριν μπουν στο αεροπλάνο, οι επιβάτες κλήθηκαν να σκανάρουν την κάρτα επιβίβασής τους σε ένα κουτί με μία μεγάλη οθόνη. Όταν το κουτί διάβαζε την κάρτα, εμφανιζόταν ο Άγιος Βασίλης, ο οποίος ήξερε το όνομα των επιβατών και τους ρωτούσε τι ήθελαν. Όλη η διαδικασία μαγνητοσκοπούνταν από κρυφές κάμερες.
Όταν όλοι οι επιβάτες είπαν τις επιθυμίες τους και ανέβηκαν στο αεροπλάνο, περίπου 175 εργαζόμενοι της αεροπορικής εταιρείας ξεκίνησαν τον αγώνα δρόμου. Είχαν σχεδόν τέσσερις ώρες στην διάθεσή τους για να φτιάξουν τα δώρα. Αγόρασαν τα πάντα. Από ένα snowboard μέχρι μία μεγάλη οθόνη τηλεόρασης, ακόμα και κάλτσες, για έναν άτυχο επιβάτη που ζήτησε μόνο αυτό …
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Κάλγκαρι οι επιβάτες δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Αντί να παραλάβουν τις βαλίτσες τους, έψαχναν να βρουν το δώρο με το όνομά τους.
3. Το δώρο της συζύγου στον σύζυγο
Όλα ξεκίνησαν όταν μία χρονιά η Nancy Gavin αποφάσισε να μην πάρει ένα συνηθισμένο δώρο στον άνδρα της, Mike, που σιχαινόταν την εμπορευματοποίηση των Χριστουγέννων. Η ιδέα της ήρθε ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενε. Ο γιος τους, Kevin, τότε ήταν 12 χρονών και συμμετείχε στην ομάδα πάλης του σχολείου του.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, διοργανώθηκε ένας αγώνας μεταξύ του σχολείου του Kevin και μίας άλλης ομάδας, που χρηματοδοτούταν από την κεντρική εκκλησία της πόλης. Τα παιδιά της άλλης ομάδας φορούσαν αθλητικά παπούτσια και απλά ρούχα, ενώ η ομάδα του Kevin είχε κανονικές στολές και καινούρια αστραφτερά παπούτσια.
Όταν ξεκίνησε ο αγώνας, καταλάβαμε ότι τα παιδιά δεν είχαν ούτε προστατευτικά για το κεφάλι. Προφανώς, αποτελούσαν πολυτέλεια για αυτά. Όπως είναι αυτονόητο, το σχολείο του Kevin κέρδισε κάθε αγώνα. Ο Mike, που καθόταν δίπλα στη Nancy, φανερά στεναχωρημένος της είπε: «Μακάρι έστω ένας να νικούσε. Έχουν δυνατότητες, αλλά όχι τα εφόδια».
Τότε της ήρθε η ιδέα. Το απόγευμα πήγε σε ένα τοπικό κατάστημα αθλητικών ειδών, αγόρασε κράνη και παπούτσια για όλη την ομάδα και τα έστειλε στην εκκλησία. Την παραμονή των Χριστουγέννων έγραψε σε ένα μικρό λευκό φάκελο τι είχε κάνει και ότι αυτό ήταν το δώρο της στον σύζυγό της.
Ο Mike χάρηκε τόσο πολύ, που η Nancy αποφάσισε να συνεχίσει την «παράδοση» που είχε ξεκινήσει. Μία άλλη χρονιά κανόνισε να πάει μία ομάδα παιδιών με διανοητική αναπηρία σε έναν αγώνα χόκεϊ, την επόμενη έδωσε μία επιταγή σε δύο ηλικιωμένα αδέλφια που το σπίτι τους είχε καεί. Ο λευκός φάκελος πλέον είχε γίνει συνώνυμο με τα Χριστούγεννα. Τόσο που τα παιδιά της οικογένειας αδιαφορούσαν για τα δικά τους δώρα και περίμεναν να μάθουν το «δώρο του μπαμπά».
Μετά από μερικά χρόνια, ο Mike πέθανε από καρκίνο. Την χρονιά εκείνη τέσσερις φάκελοι εμφανίστηκαν στο δένδρο, ένας από τη Nancy, ένας από τον Kevin και δύο από τα δύο κορίτσια της οικογένειας.
Η ιστορία αυτή εκδόθηκε πρώτη φορά το 1982 στο περιοδικό Woman’s Day από την Nancy, που έφυγε από τη ζωή δύο χρόνια αργότερα. Η οικογένεια, όμως, μέσα από τα παιδιά, συνέχισε την παράδοση. Μέχρι σήμερα, και τα τρία παιδιά αισθάνονται μεγάλη χαρά να βλέπουν την ιστορία σε περιοδικά, καθώς πιστεύουν ότι τέτοιες ιστορίες ενισχύουν το πνεύμα των Χριστουγέννων.
