Μπορεί να μπει όριο στη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής των παιδιών με τις φωνές και την ένταση;
Οι φωνές και η ένταση στη συμπεριφορά των γονιών κινούνται στα όρια της ελαφριάς κακοποίησης. Η συμπεριφορά που πρέπει να έχει ένας γονέας είναι αυστηρότητα με αγάπη, δηλαδή πρέπει οι γονείς να θέτουν όρια, «μέχρι εκεί μπορείς να πας, παραπάνω δεν μπορείς να πας». Το χρειάζεται αυτό και το ίδιο το παιδί και εάν δεν έχουν μπει όρια στο παιδί, αγχώνεται. Χρειάζεται η λεγόμενη«τρυφερή αυστηρότητα».
Όταν δεν ακούει το παιδί, ούτε τότε χρειάζεται η φωνή;
Καμιά φορά χρειάζεται. Δεν πρέπει, όμως, να προσβάλλουμε το παιδί δίνοντάς του να καταλάβει ότι δεν έχει αξία, διότι του δημιουργείται φοβερό στρες. Επειδή στα παιδιά ακόμα ο εγκέφαλος διαπλάθεται, πολλές ζημιές που γίνονται είναι μόνιμες. Και αυτό θα το επηρεάσει σε όλη του την ζωή. Στον τρόπο που θα συμπεριφερθεί στο σχολείο, στο τι θα κάνει στο πανεπιστήμιο, τι οικογένεια θα φτιάξει, πως θα συμπεριφερθεί στις σχέσεις του. Θα αισθάνεται άσχημα απέναντι στους άλλους, δε θα είναι αυτόνομος, δε θα είναι αυθεντικός.Και δεν θα έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Εννοείται δε ότι απορρίπτεται ολοκληρωτικά η σωματική βία κατά των παιδιών!
Αν ο γονιός μάθει ότι το παιδί του καπνίζει, πως πρέπει να αντιδράσει;
Η μόνη λύση είναι να μιλήσει στο παιδί λογικά και χωρίς φωνές, παρότι αυτό ακούγεται και είναι δύσκολο. Οφείλει να του μιλήσει για όλα τις επιβλαβείς συνέπειες που έχει το τσιγάρο, και φυσικά το καλύτερο είναι να μπορεί να του δώσει ο ίδιος ο γονιός το παράδειγμα: να του τονίσει ότι ο ίδιος δεν καπνίζει.
Η αναφορά στον καρκίνο που προκαλεί το κάπνισμα έχει αποτέλεσμα;
Καλό θα ήταν να αναφερθεί. Αν και πρέπει να σημειωθεί ότι, δυστυχώς ή ευτυχώς, τα παιδιά δεν έχουν την αίσθηση του φόβου και του θανάτου, είναι πολύ αισιόδοξα και δεν προβληματίζονται για το τι μπορεί να τους συμβεί μετά από κάποια χρόνια.
Τι πρέπει να κάνει ο γονιός όταν τα παιδιά δεν έχουν όρια στο φαγητό;
Περίπου 30% των παιδιών που είναι παχύσαρκα στην Ελλάδα έχουν καταθλιπτικά συμπτώματα, που σημαίνει ότι υπάρχουν ψυχολογικά αίτια. Αυτά τα παιδιά έχουν πολύ κακή αίσθηση για την εμφάνιση τους και για τον εαυτό τους, γεγονός που τα απομονώνει από τους φίλους τους, και τους προκαλεί στρες. Το στρες διεγείρει την όρεξη και τρώνε πιο πολύ και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος ο οποίος πρέπει να διακοπεί. Πρέπει,λοιπόν, οι γονείς εάν δουν ότι το παιδί τους ξεφεύγει από τις καμπύλες και πάει προς το υπέρβαρο, να παρέμβουν, όσο το δυνατόν νωρίτερα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι το παιδί συνηθίζει να τρώει πολύ, αλλά κυρίως ότι αλλάζει και η φυσιολογία του. Και μετά μπορεί να τρώει λιγότερο από τα άλλα παιδιά αλλά και πάλι να μην χάνει βάρος. Διαταράσσεται ο μεταβολισμός του παιδιού. Είναι πάρα πολύ βασικό να ξεκινήσει κανείς όσο πιο νωρίς γίνεται.
Ο κ. Γεώργιος Χρούσος, καθηγητής Παιδιατρικής και Διευθυντής της Α’ Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, εξηγεί πώς μπορούμε να οριοθετήσουμε τον κόσμο των παιδιών μας.
